Schronisko na Hali Szrenickiej

Schronisko na Hali Szrenickiej jest zaliczane do schronisk wysokogórskich. Zostało zbudowane na wysokości 1195 m n.p.m. , na górskiej łące ponad Szklarską Porębą.

Pierwszą budę pasterską na Hali Szrenickiej postawiono w 1786 roku. Jej właścicielem był zięć właściciela Starej Śląskiej Budy (schronisko Pod Łabskim Szczytem) więc szybko zaczęto ją nazywać Nową Śląską Budą ( Neue Schlesische Baude ).

Postawiono ją nad wysokogórską łąką torfową, którą od czasu wypasu owiec nazywano Halą Szrenicką (wcześniej niem. Grenzwiese, cz. Jeřábi louka).

Wybudowana tu pasterska buda szybko została przekształcona najpierw w gospodę a potem górskie schronisko. Obiekt już w 1820 roku składał się z dwóch budynków. Ruch turystyczny gwałtownie przybrał tu na sile od roku 1869, kiedy wybudowano szeroką drogę.

Schronisko na Hali Szrenickiej było wielokrotnie przebudowywane. Przy rozbudowie w 1895 roku wzorowano się na innym karkonoskim obiekcie, obecnie już nie istniejącym ale odbudowywanym - Petrovej Boudzie.

Jeszcze przed pierwszą wojną światową (w roku 1909) dobudowano tu dwupiętrowy murowany budynek z werandą według projektu braci Albert z Jeleniej Góry (projektantów kilku innych karkonoskich schronisk) – którzy połączyli oba budynki w jeden : ten z XVIII wieku i ten z 1895.

Od roku 1950 schronisko pozostaje pod zarządem PTTK. W 1975 roku wybuchł tu pożar, który strawił górne kondygnacje wraz z dachem. Obiekt odbudowano po roku ale już jako niższy i ze spadzistym dachem. W takim kształcie istnieje do dziś. do dyspozycji górskich wędrowców jest tu 110 miejsc noclegowych, co sprawia należy ono do największych tego typu obiektów w Karkonoszach